ProProf Magazine nummer 26
In mijn vorige column schreef ik dat 2010 als een bijzonder jaar de boeken zou
ingaan. Aanleiding hiervoor was het faillissement van een eeuwoude club, de
aanstaande degradatie van een club uit de eerste divisie en de worsteling met
een economische crisis.
De toespeling op een feestje als het Nederlands Elftal – met tal van ProProfleden
– wereldkampioen zou worden, werd bijna bewaarheid. Oranje speelde
een fantastisch toernooi en werd pas diep in de tweede verlenging van de
WK-finale geklopt door Spanje.
Belangrijke onderwerpen van gesprek ten tijde van het WK waren de herrie
van de vuvuzela en het niet goedgekeurde doelpunt van Engeland tegen
Duitsland. Een doelpoging van een Engelse speler was twee meter over de
Duitse doellijn maar dit werd helaas niet waargenomen door de arbiter en zijn
assistenten. Een lang lopende discussie over technische hulpmiddelen voor
scheidsrechters werd hierdoor onbedoeld nieuw leven in geblazen. De hoogste
bazen van de FIFA proberen deze discussie krampachtig dood te slaan.
De romantiek van het voetbal zou geweld worden aangedaan. Bovendien, zo
menen Blatter & co, zit niemand hierop te wachten.
Het onderwerp stond vorige week ook op de agenda van de Centrale Spelers
Raad. De spelers waren in overgrote meerderheid voorstander van in ieder
geval camera’s op de doellijn. Het meest gehoorde argument hiervoor was
eerlijkheid. Een doelpunt is een doelpunt en geen doelpunt is geen doelpunt.
Lijkt toch logisch, maar dus niet voor de FIFA. Eerlijkheid is niet romantisch!
De koepelorganisatie komt, in haar wijsheid, niet verder dan een voorstel om
extra assistenten in te zetten die de doellijn bewaken. Het risico op fouten van
scheidsrechters en assistenten wordt dus op zijn hoogst wat verkleind.
Het blijft vreemd dat in onze bedrijfstak ‘oud en wijs’ de macht heeft in het
voetbal en dat juist die groep bepaalt wat goed is voor de sport. En dat terwijl
voetbal gespeeld wordt door jonge mensen die open staan voor moderne
technieken. De jeugd zorgt voor vooruitgang, maar in de voetballerij is daar
nog niet veel van de merken.
De moderne technieken zijn overigens ook voor mij moeilijk te volgen. Twitteren,
tweets, community’s zijn de nieuwe toverwoorden en zij brengen een nieuwe
werkelijkheid. Ook bij de vakbond laten we ons omscholen om er wat meer van
te begrijpen. Dit bijscholen is ook steeds belangrijker voor contractspelers. De
crisis in het voetbal is nog niet voorbij. De tendens laat zien dat er steeds minder
contractspelers zijn die ook nog eens voor een fors lager salaris gaan voetballen.
Op dit moment zitten er ook nog eens meer dan honderd contractspelers in de
WW. Zij zullen zij zich moeten voorbereiden op een toekomst na het voetballen.
Verderop in dit magazine kun je lezen wat je kunt doen om toekomst proof te
worden.
Ko Andriessen
Directeur ProProf