ProProf Magazine nummer 15

Half maart organiseerde Sport-Promotion, het bureau van Rob Jansen, zijn jaarlijkse activiteitendag voor spelers, hun partner en relaties. Zo’n 250 genodigden kwamen naar Den Haag waar op 32 bowlingbanen werd gestreden. Philip Cocu mocht de beker uiteindelijk mee naar huis nemen. Op deze dag raakte ik in gesprek met Niels Kokmeijer. Kokmeijer raakte op 17 december 2004 zwaar geblesseerd na een tackle van Rachid Bouaouzan. Wat heet zwaar? Ondanks verschillende operaties betekende de tackle het einde van de loopbaan voor Niels Kokmeijer. Op 16 maart jongstleden besliste de Arbitragecommissie van de KNVB dat Rachid Bouaouzan en zijn club Sparta 100.000 euro moeten betalen aan Kokmeijer als voorschot op de schadevergoeding. Het gaat hier om een voorlopige voorziening. Ik vroeg Kokmeijer of hij al een uitkering had ontvangen vanuit de ongevallenverzekering zoals dat in de CAO voor contractspelers staat omschreven. Na aanleiding van de ‘kwestie Kokmeijer’ hadden de sociale partners zich bij de vorige CAO-onderhandelingen ingespannen het bedrag van deze verzekering aanzienlijk omhoog te brengen. Plannen voor een zogenaamde collectieve voetbalongeschiktheidsverzekering bleken helaas nog niet realiseerbaar. Deze verzekering hebben de meeste spelers in de eredivisie al wel maar is voor spelers uit de eerste divisie vaak te duur. Zo ook voor Kokmeijer, die na zijn overgang van Heerenveen naar Go Ahead Eagles de verzekering opzegde met alle gevolgen van dien. Niels Kokmeijer antwoordde cynisch dat de collectieve verzekering niets voorstelde. Hij was nog in afwachting van de definitieve beschikking maar het zag ernaar uit dat hij afgescheept zou worden met een fooi. Als dat zo is moeten ProProf, de VVCS en de FBO zich eens achter de oren krappen. Na het dodelijke ongeval van Luciano van den Berg van Telstar keerde de verzekering niet uit. Gesteld werd dat Luciano nog geen contractspeler was, dit terwijl hij toch al tijden deel uitmaakte van de eerste selectie van een betaaldvoetbalorganisatie. Bij David di Tommaso keerde de verzekering ook niet uit omdat een hartstilstand niet onder de begripsomschrijving van een ongeval valt. Het is echt noodzakelijk dat we oplossingen gaan aandragen voor bovenstaande kwesties. Ik vind dit een verantwoordelijkheid van zowel werknemers als werkgevers. Ik pleit ervoor om een calamiteitenfonds binnen de branche op te zetten. Wellicht zou een aandeel van de volgend jaar uit te onderhandelen televisierechten voor de ‘funding’ van dit fonds kunnen zorgen !!